Boom 13

naar Boomoverzicht

Boom 12 < Boom 13 > Boom 14


Zilveresdoorn
Acer saccharinum



Geslacht Familie
Acer Sapindaceae
Esdoorn Zeepboomfamilie

Plantjaar: 1900 (geschat)


Beschrijving van de soort Acer saccharinum:

De Zilveresdoorn, ook bekend als witte esdoorn, is een soort van esdoorn inheems in Oost- en centraal Noord-Amerika, in het oosten van de Verenigde Staten en Canada. Het is een van de meest voorkomende bomen in de Verenigde Staten. De boom kan zo’n 130 jaar oud worden, hoewel in stedelijke gebieden meestal niet meer dan 80.

De zilveresdoorn is een relatief snel groeiende bladverliezende boom, meestal met een hoogte van 15-25 m, met uitzonderingen tot wel 35 meter. De kruin zal in het algemeen 11-15 m breed zijn. Een 10-jarige jonge boom is ​​ongeveer 8 meter hoog. Ze groeien in Amerika vaak langs waterwegen en moerasgebieden , wat leidt tot de informele naam “wateresdoorn”. De boom is weinig eisend qua omgeving, al heeft hij wel wat meer zonlicht nodig dan andere esdoorns.

De bladeren zijn eenvoudig en handvormig geaderd, 8-16 cm lang en 6-12 cm breed, met diepe hoekige inkepingen tussen de vijf lobben. Door de 5-12 cm lange, slanke stengels van de bladeren kan zelfs een lichte bries een opvallend effect creëren, doordat de donzige zilveren onderkant van de bladeren dan afwisselend zichtbaar is. De herfstkleur is minder uitgesproken dan in veel esdoorns, algemeen eindigend als lichtgeel, hoewel sommige exemplaren een heldere gele en zelfs oranje en rode verkleuringen kunnen produceren. De boom heeft de neiging om de bladeren iets eerder dan andere esdoorns te laten kleuren en vallen in de herfst .

De vruchten, samara’s genoemd, en bladeren vormen in april.
De bloemen staan ​​in dichte clusters en verschijnen vóór de bladeren, die in het vroege voorjaar ontstaan. De zaden rijpen in de vroege zomer. De gevleugelde Samara’s dragen elk een enkel zaad, maar groeien in paren. De vleugels zorgen voor een makkelijke verspreiding door de wind, maar ook in water.

Op volwassen stammen is de schors is grijs en ruig. Takken en jonge stammen hebben gladde en zilvergrijze schors.

In veel delen van het oosten van de VS zijn de grote ronde knoppen een van de belangrijkste voedselbronnen voor eekhoorns in het voorjaar, als vele eikels en noten zijn ontsproten en eten voor de eekhoorns verder schaars is. De zaden zijn ook een bron van voedsel voor eekhoorns, grondeekhoorns en vogels. De schors kan worden gegeten door bevers en herten. De stammen hebben de neiging om holtes te produceren, die prima als schuilpaats voor eekhoorns,wasberen, opossums, uilen en spechten kunnen dienen

Indianenstammen gebruikten het sap van wilde bomen voor het maken van suiker, als medicijn, en voor de verwerking in brood. Zij gebruikten het houtvoor manden en om meubels te maken.

Tegenwoordig wordt het hout wel gebruikt als pulp, voor het maken van papier. Als timmerhout wordt het gebruikt in meubels, kasten, vloeren, muziekinstrumenten, kratten en gereedschapshandvatten, omdat het hout licht is en gemakkelijk te bewerken. Zilveresdoorn produceert een zoet sap, maar het wordt over het algemeen niet gebruikt, omdat het suikergehalte lager is dan in andere esdoornsoorten.

De zilveresdoorn wordt vaak aangeplant als sierboom vanwege de snelle groei en het gemak van vermeerdering en verplanten. Het is zeer tolerant ten opzichte van stedelijke situaties, en wordt vaak geplant naast straten. Echter, de snelle groei produceert broos hout, en wordt vaak beschadigd tijdens stormen. Het wortelstelsel van de zilveresdoorn is ondiep en vezelig en kan makkelijk schade toebrengen aan leidingen en stoepen.

bron | © info



naar Boomoverzicht


Boom 12 < Boom 13 > Boom 14