Tagarchief: gedicht

Symbolen – Edmond Jaspar

Symbolen…


(Dordrecht 800 jaar Stad. “Park Merwestein” 135 jaar.)


Des morgens wandel ik met “Jip” dwars door “Park Merwestein”…
… de “straten (Singel, Groenedijk) rondom” zijn haast verlaten …
… bezoekers houden afstand, dat loopt dadelijk in de gaten …
… de stemming, wat bedrukt, lijkt minder “honing” dan “azijn”

Slechts één banier bij Singel 75 wil getuigen
van ruim Acht Eeuwen Bloei van “Thuredregt” op deze plek;
de viering (afgelast!) zou ongepast zijn, nu te gék,
sinds ’t “C.”- virus de mensheid in z’n greep houdt, diep laat buigen…

Maar toch ontwaar ik – niet te vroeg gejuicht – enk’le symbolen,
(of is hier, zoals vaak, de Wens de Vader der Gedachten,
naast ’n forse inzet tot herstel met onze beste krachten?)
om over enige tijd weer te verlaten “onze holen”,
als niets meer baten wil met ons Gezond Verstand en Rede :
De Witte Duiven in het Park, symbool voor “Wereld-Vrede” !


Edmond Jaspar

Wilt u reageren of heeft u ook herinneringen aan Park Merwestein?
Deel deze met ons!

U kunt uw  reacties en/of herinneringen mailen naar stichtingparkmerwestein@gmail.com of sturen naar Stichting Park Merwestein p/a Hallincqlaan 9, 3311 SC  Dordrecht.

Gedicht van Astrid van Pieterson

PARK MERWESTEIN

Eens zette ik wankelend vastberaden
Mijn eerste stapjes aan moeders hand
Verbaasde mij over de herten en paden
Dacht: waar ben ik nu weer in beland?

Het leek een bos eindeloos en groot
gevuld met groen, bloemen en geuren
waar ik ten diepste van genoot
wachtend wat er zou gebeuren

We verkenden als kleuters een houten brug
Stampvoetten om de kikkers te wekken
Ze vluchtten weg en keerden weer terug
Bewaakten de sloot, kwaakten als gekken

De winter kwam, het water werd ijs
Wij kleumden, wij schaatsten, en vielen
Met vallen en opstaan werden we eindelijk wijs
Vadertje Tijd zat ons flink op de hielen

Ooit zocht ik kastanjes met mijn geliefd kind
Gretig graaiend naar het glansbruine goud
Begerig zoekend met de neus in de wind
Jaren vloden, ineens was ik oud

Als ik nu voorbij loop, voel ik vreugde en pijn
Bij die beelden uit vervlogen jaren
En zal herinneringen aan Park Merwestein
Zorgvuldig in mijn Dordts hart bewaren

De bekende Dordtse dichteres Aviél Astrid van Pieterson is geboren en getogen in Dordrecht. Zij heeft tot haar elfde in de Sumatrastraat gewoond. Zeker in haar jeugd heeft Park Merwestein een centrale rol gespeeld: Astrid zette haar eerste stappen in Park Merwestein, voerde er de herten, schaatste op de vijvers en sloten. Trots hees zij met de padvinderij de Nederlandse vlag op Bevrijdingsdag bij de levensboom van Hans Petri.

Als u meer over Astrid en haar werk te weten wilt komen, dan kunt u haar website bezoeken:
www.astridvanpieterson.nl.

Wij danken Astrid voor dit mooie gedicht.

Wilt u reageren of heeft u ook herinneringen aan Park Merwestein?
Deel deze met ons!

U kunt uw  reacties en/of herinneringen mailen naar stichtingparkmerwestein@gmail.com of sturen naar Stichting Park Merwestein p/a Hallincqlaan 9, 3311 SC  Dordrecht.

Herfstsonate (gedicht)

Herfstsonate.

Ik stuit iedere dag op zo’n bruine Kastanje!
Bij ’t wandelen in het Park ligt ie zo voor je snot…
Vanaf medio oktober voor elk een hotspot,
Want men zoekt er die bolletjes als Goud, bruin-oranje.
En volwassenen, kinderen die er om vochten!
Ik als vader werd haast als ’n verrader beschouwd,
Als ‘k zo’n vrucht stiekem had in m’n jaszak gedouwd!

De Kastanje, die wij er als kind zelf ook zochten…
Al die Gouden Kastanjes, ze liggen op tafel…
Afgeschud door de wind, in zo menig plantsoen…
Ik blijf jong in m’n hart, ook al ben ‘k met pensioen!
Over m’n jongensdromen houd ik niet mijn snavel…
De Natuur is ’n bron voor mij, elk seizoen,
Voor gedachten, gedichten en ander geschafel!!


Gedicht door: Edmond Jaspar
Voorgedragen op de donateursborrel, 27 september 2015

Kap rode beuk

Op 20 januari heeft de zogenaamde noodkap van een 180 jaar oude beuk in het park plaatsgevonden. De gemeente Dordrecht had onze Stichting in het voorjaar hiervan al op de hoogte gesteld. Omdat de situatie en de staat van de boom onverwacht een te groot risico was is, heeft de (nood)kap eerder plaatsgevonden dan de geplande datum in maart.

Verder heeft de Stichting het plan opgepakt voor een innovatief project. Donateurs en andere liefhebbers konden houtproducten uit de boom bestellen tegen een redelijk bedrag, waarvan de opbrengst ten goede komt aan de Stichting en het park. Deze actie is inmiddels afgelopen.

knipsel

Ook heeft de kap een gedicht opgeleverd, door Edmond Jaspar:

De Beuk er in…

 21 januari 2014

 

  1. De rode beuk in Park Merwestein gaat om …

Het is bedroevend om te zien :

‘t verval, teloorgang “ en ruïn’ ”!

 

  1. 07.30 – 13.00 uur …

Een ogenschijnlijk sterke stam,

al wat op leeftijd, stijf en stram,

’n rode beuk, zeker geen dwerg,

maar, aangetast tot in ’t merg,

werd, met ‘n cirkelzaag en kraan,

van al “z’n armen” snel ontdaan,

en daarna – hulpeloos en kaal,

– nog snel wat foto’s voor ’t journaal –

onder ons toeziend oog ( ontroerd ! )

op een dieplader afgevoerd,

waarna de wortels van “die kale”

tot snippers klein werden vermalen!

 

Zó ben je nog ’n Parkgodin,

en zó zet men “de Beuk erin”!

 

3.

Zó rap kan ’t in het leven gaan!

Zó snel kan ’t met je zijn gedaan.

Zó ben je nog een stoere bonk!

Zó neergeveld, van kruin tot stronk!

 

  1. Wijze les …

Leer van die Beuk deez’ wijze les :

van hoog tot laag, boer of Prinses,

of je nu arm bent of schatrijk

woont “echt op chique”, of in ‘n wijk,

of je zo dom bent als een plant,

of doorgeleerd hebt met verstand,

of je oer-lelijk bent, of mooi,

verliest of wint menig pleidooi,

wie veel geluk heeft of wie pech :

 

W i j   a l l e n   g a a n   d i e z e l f d e   w e g !