Categoriearchief: bezoekersinzending

Symbolen – Edmond Jaspar

Symbolen…


(Dordrecht 800 jaar Stad. “Park Merwestein” 135 jaar.)


Des morgens wandel ik met “Jip” dwars door “Park Merwestein”…
… de “straten (Singel, Groenedijk) rondom” zijn haast verlaten …
… bezoekers houden afstand, dat loopt dadelijk in de gaten …
… de stemming, wat bedrukt, lijkt minder “honing” dan “azijn”

Slechts één banier bij Singel 75 wil getuigen
van ruim Acht Eeuwen Bloei van “Thuredregt” op deze plek;
de viering (afgelast!) zou ongepast zijn, nu te gék,
sinds ’t “C.”- virus de mensheid in z’n greep houdt, diep laat buigen…

Maar toch ontwaar ik – niet te vroeg gejuicht – enk’le symbolen,
(of is hier, zoals vaak, de Wens de Vader der Gedachten,
naast ’n forse inzet tot herstel met onze beste krachten?)
om over enige tijd weer te verlaten “onze holen”,
als niets meer baten wil met ons Gezond Verstand en Rede :
De Witte Duiven in het Park, symbool voor “Wereld-Vrede” !


Edmond Jaspar

Wilt u reageren of heeft u ook herinneringen aan Park Merwestein?
Deel deze met ons!

U kunt uw  reacties en/of herinneringen mailen naar stichtingparkmerwestein@gmail.com of sturen naar Stichting Park Merwestein p/a Hallincqlaan 9, 3311 SC  Dordrecht.

Gedicht van Astrid van Pieterson

PARK MERWESTEIN

Eens zette ik wankelend vastberaden
Mijn eerste stapjes aan moeders hand
Verbaasde mij over de herten en paden
Dacht: waar ben ik nu weer in beland?

Het leek een bos eindeloos en groot
gevuld met groen, bloemen en geuren
waar ik ten diepste van genoot
wachtend wat er zou gebeuren

We verkenden als kleuters een houten brug
Stampvoetten om de kikkers te wekken
Ze vluchtten weg en keerden weer terug
Bewaakten de sloot, kwaakten als gekken

De winter kwam, het water werd ijs
Wij kleumden, wij schaatsten, en vielen
Met vallen en opstaan werden we eindelijk wijs
Vadertje Tijd zat ons flink op de hielen

Ooit zocht ik kastanjes met mijn geliefd kind
Gretig graaiend naar het glansbruine goud
Begerig zoekend met de neus in de wind
Jaren vloden, ineens was ik oud

Als ik nu voorbij loop, voel ik vreugde en pijn
Bij die beelden uit vervlogen jaren
En zal herinneringen aan Park Merwestein
Zorgvuldig in mijn Dordts hart bewaren

De bekende Dordtse dichteres Aviél Astrid van Pieterson is geboren en getogen in Dordrecht. Zij heeft tot haar elfde in de Sumatrastraat gewoond. Zeker in haar jeugd heeft Park Merwestein een centrale rol gespeeld: Astrid zette haar eerste stappen in Park Merwestein, voerde er de herten, schaatste op de vijvers en sloten. Trots hees zij met de padvinderij de Nederlandse vlag op Bevrijdingsdag bij de levensboom van Hans Petri.

Als u meer over Astrid en haar werk te weten wilt komen, dan kunt u haar website bezoeken:
www.astridvanpieterson.nl.

Wij danken Astrid voor dit mooie gedicht.

Wilt u reageren of heeft u ook herinneringen aan Park Merwestein?
Deel deze met ons!

U kunt uw  reacties en/of herinneringen mailen naar stichtingparkmerwestein@gmail.com of sturen naar Stichting Park Merwestein p/a Hallincqlaan 9, 3311 SC  Dordrecht.

Een mysterie opgelost

Onlangs ontving de Stichting Park Merwestein een mail van de bekende violist Nathan Hol.  Zijn grootvader Dirk Hol  (1907-1994) werkte van 1938 tot aan zijn pensionering  in 1972 voor de gemeente Dordrecht, begonnen bij de Bouw- en Woningdienst en later werkzaam bij de dienst Stadsontwikkeling.  Tevens was hij docent aan de Gemeentelijke School voor Nijverheidsonderwijs. Hij is bij de gemeente begonnen als constructietekenaar. In 1955 werd hij officieel benoemd tot stadsarchitect, wat hij tot aan zijn pensionering is gebleven. Dirk Hol heeft zowel grote, als kleinere projecten gedaan voor de gemeente. Hij heeft onder andere het Stadskantoor aan de Spuiboulevard en de Pedagogische Academie aan de Hugo van Gijnweg ontworpen. Een ander kleiner project was het ontwerp van de burgemeesterswoning aan de Singel.

Dirk Hol was een veelzijdige man: hij was eveneens een fervent musicus, dirigent en componist. Hij was oprichter van het Dordts Kamerorkest. Hij heeft met diverse orkesten gespeeld, zoals Jubal, de Dordtsche Orchestvereeniging en het Rotterdamse kamerorkest ‘Continuo‘.

Na de oorlog was Dirk Hol nauw betrokken bij het project om het zwaar gehavende Park Merwestein her in te richten. Wat tot nu toe onbekend was en waarop zijn kleinzoon Nathan Hol ons attent maakte, is dat Dirk Hol de ontwerper was van de brug aan de Singelzijde in Park Merwestein. Wij zijn blij dat we, dankzij de kleinzoon van Dirk Hol, Nathan Hol, weer een flink stuk wijzer zijn geworden over Park Merwestein.

De brug rond 1950 – © Regionaal Archief

Hiermee is het mysterie van de ontwerper van deze brug opgelost. Resten ons nog andere mysteries: wie waren de ontwerpers van de andere bruggen en van het veelgeplaagde en bedreigde gebouw ‘Het Werfje‘ aan het Berckepad dat kort na de oorlog verrees? Nathan Hol kon ons geen uitsluitsel geven of Dirk Hol de ontwerper was.

Inmiddels zijn helaas veel bouwwerken van de hand van Dirk Hol afgebroken. Het is mooi dat de fraaie brug in Park Merwestein een blijvende herinnering is aan een stadsarchitect en talentvolle Dordtenaar die zoveel bijgedragen heeft aan de wederopbouw en het culturele leven in de stad.

Wilt u reageren of heeft u ook herinneringen aan Park Merwestein?
Deel deze met ons!

U kunt uw  reacties en/of herinneringen mailen naar stichtingparkmerwestein@gmail.com of sturen naar Stichting Park Merwestein p/a Hallincqlaan 9, 3311 SC  Dordrecht.

Herinneringen van een trouwe donateur

De prachtige lente die we dit jaar hadden en de narigheid van het coronavirus hebben mij weer elke dag teruggebracht naar ‘ons’ Park. Op één van die dagen had ik zelfs het Park voor mij alleen. Hier liggen voor mij veel herinneringen. Ik woon al 85 jaar in de nabijheid van het oude landgoed.

Mijn vroegste herinneringen gaan terug tot de tijd dat opa met mij naar het Park liep en op de heuvel op een bankje zijn pijp ging roken. Daar ontmoette hij andere oude mannen. Ik liep de heuvel op en af. Daarna gingen we een stukje brood aan de eenden voeren.

Op een dag gingen we naar familie die in de Cronjéstraat woonde. We liepen altijd door het Park daarnaar toe. Op het toegangshek hing een nieuw wit bord. Mijn ouders praatten onophoudelijk vol afschuw over dat bord. Later begreep ik dat op dat bord het zo gehate ‘Voor Joden verboden’ stond.

Mijn vaders bedrijf was gevestigd aan het Matena’s Pad. Hij had ook een verhuiswagen. Op een dag  in de oorlog vroeg moeder mij of ik even een briefje aan mijn vader wilde geven: ‘Hij staat met de verhuiswagen bij dat grote huis in het Park.’

Het maakte indruk op me toen ik daar de wagen zag: papa zomaar in het Park met de auto die schuin stond, omdat het huis hoger lag. De deuren van de villa stonden open en ik hoorde mijn vader praten. Ik liep naar binnen de trap op. Ik herinner me dat het zo licht was binnen. ‘Blijf maar even, dan kun je meerijden. Ik ben zo klaar.’ 

De inboedel van die mevrouw hebben we gebracht naar een groot huis op de Singel naast de Steltenschool op nummer 30. Het zou jaren duren eer ik weer in het Park zou komen.

Het zou ook de laatste keer zijn dat ik ‘het grote huis’ zou zien. Als we op familiebezoek gingen, liepen we niet meer door het Park, maar er langs. In het Park -ongeveer op de plaats van het hertenkamp- stonden bunkers. Er waren ramen op geschilderd met gordijnen en bloembakken. Allemaal zo nep! Na de oorlog was het Park nog geruime tijd gesloten.

Met de troonswisseling in 1948 was het Park prachtig verlicht ’s avonds. Er stonden ook beelden in het Park. Ik was 13 jaar oud en mocht laat opblijven om met ons gezin naar het zo sprookjesachtige Park te kijken.

Later kwam ik er vaak met mijn twee zoontjes. Er liep toen een watervalletje van de heuvel. De jongens speelden met zand en water. Toen zij op de Bavinckschool zaten, liepen we altijd via de toegang Berckepad het Park in op weg naar huis bij de Sint Jorisweg. Ik herinner me dat ze altijd hollend het Park in gingen.  Ze waren uitgerend, toen we het Park uitliepen…

En nu anno 2020 loop ik met mijn rollatortje elke dag langs de buitenranden van het Park. De sfeer is zo hetzelfde gebleven. Het doet me goed dat het Park keurig onderhouden wordt. De paden zijn mooi opgehoogd. Het Park is dus voor elke levensfase.

Ik zie kinderen rond een picknicktafel, op een andere plek een onderwijzer met zijn leerlingen, hondjes met hun bazen. Kortom het Park is vol leven. En zeker in maart en april toen we overvallen werden door het coronavirus, kon ik enorm genieten van de prachtige bomen en al het groen!

Toen het voortbestaan van het Park in gevaar was, ben ik ook mee geweest met de Stichting Park Merwestein naar het stadhuis. Op alle fronten werd de Stichting in het gelijk gesteld door de gemeenteraad. Ik ben toen donateur geworden.

Ik dank u allen voor wat u doet voor het Park.

Dordrecht, juli 2020

Deze bijzondere, vroege herinneringen aan Park Merwestein ontvingen wij van onze trouwe donateur mevrouw Ada van den Hoek. Met toestemming van mevrouw mochten wij de herinneringen met vermelding van haar naam plaatsen op de site. Wij danken mevrouw voor deze interessante herinneringen en haar jarenlange donateurschap.

Wilt u reageren of heeft u ook herinneringen aan Park Merwestein? Deel deze met ons! U kunt uw  reacties en/of herinneringen mailen naar stichtingparkmerwestein@gmail.com of sturen naar Stichting Park Merwestein p/a Hallincqlaan 9, 3311 SC  Dordrecht.

Herfstsonate (gedicht)

Herfstsonate.

Ik stuit iedere dag op zo’n bruine Kastanje!
Bij ’t wandelen in het Park ligt ie zo voor je snot…
Vanaf medio oktober voor elk een hotspot,
Want men zoekt er die bolletjes als Goud, bruin-oranje.
En volwassenen, kinderen die er om vochten!
Ik als vader werd haast als ’n verrader beschouwd,
Als ‘k zo’n vrucht stiekem had in m’n jaszak gedouwd!

De Kastanje, die wij er als kind zelf ook zochten…
Al die Gouden Kastanjes, ze liggen op tafel…
Afgeschud door de wind, in zo menig plantsoen…
Ik blijf jong in m’n hart, ook al ben ‘k met pensioen!
Over m’n jongensdromen houd ik niet mijn snavel…
De Natuur is ’n bron voor mij, elk seizoen,
Voor gedachten, gedichten en ander geschafel!!


Gedicht door: Edmond Jaspar
Voorgedragen op de donateursborrel, 27 september 2015